Μιχάλη, αδερφικέ μου φίλε…

Είναι κάποιες στιγμές που θες να εκφραστείς, να πεις τις σκέψεις σου, να τις μοιραστείς με άλλους. Συζήτηση τετ-α-τετ, τηλεφωνική επικοινωνία, ανταλλαγή μηνυμάτων μέσω social media υποστηρίζουν την ανάγκη αυτή.
Για εμένα όμως η παρούσα σελίδα είναι πηγή έκφρασης, σκέψης και κατάθεση συναισθημάτων. Είναι στιγμές που οι εξελίξεις τρέχουν τόσο γρήγορα που αδυνατείς να τις επεξεργαστείς, να τις αφομοιώσεις και τελικά να τις αποδεχτείς. Είναι αυτές οι στιγμές που πρέπει να πεις το μεγάλο αντίο σε έναν αδερφικό φίλο, έναν αγαθό γίγαντα που ήταν πάντα δίπλα σου από τότε που γεννήθηκες. Ένας τέτοιος αδερφικός φίλος ήταν ο Μιχάλης, πάντα παρών σε όλα στη ζωή μου, πάντα με τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του όταν χαιρόμουν και πάντα δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές. 40 χρόνια μαζί, με ατελείωτες στιγμές να έχουμε περάσει, να τις σκέφτομαι τώρα και να λέω ότι τελικά ήταν τόσο λίγες..!

Δυστυχώς η μία εβδομάδα που πέρασε από την είδηση ότι δεν είναι καλά εξελίχθηκε σε θρήνο και ο αγαθός γίγαντας έφυγε για να μας υποδεχθεί όταν έρθει η ώρα. Κάποιοι άνθρωποι φεύγουν με την σειρά τους και κάποιοι φεύγουν κατ’ επιλογή. Έτσι θέλω να πιστεύω ότι έγινε με τον Μιχάλη που έφυγε τόσο γρήγορα, τόσο απρόσμενα. Κατ’ επιλογή, τον κάλεσε ο θεός για να υποδέχεται όλους τους καλούς ανθρώπους στον άλλον κόσμο γιατί η θέση του είναι εκεί, με το χαμόγελο, την χρυσή καρδιά, ένας ξανθός αγαθός γίγαντας που θα ζει μέσα στις καρδιές μας πλέον.

Σκέφτεσαι καμιά φορά ότι έφυγε και “τρελαίνεσαι”. Τόσο νωρίς, μα τόσο νωρίς, χωρίς να έχουμε χαρεί τη φιλία μας, με τόσα πως, με τόσα ερωτηματικά. Μιχάλη καλέ μου φίλε, θα σε σκέφτομαι πάντα, θα αναπολώ τα τόσο ωραία παιδικά χρόνια που περάσαμε μαζί, θα ζεις μέσα από την σκέψη μου και εύχομαι να έρθω εκεί να συναντηθούμε και το χαμόγελο να λάμψει στην ψυχή μας.